Bilindiği üzere kurban, ata peygamber hz. İbrâhimle vücut bulmuştur.  Bilindiği üzere kurban, ata peygamber hz. İbrâhimle vücut bulmuştur. Bugün tarih araştırmaları göstermiştir ki; hz. İbrahim Sümerlerin hüküm sürdüğü dönemlerde peygamber olmuş ve kurban ibadetini tevhidi çizgiye çekmiştir.
Kutsal kitabımız Kur'anı Kerim dikkatli incelendiğinde hz. İbrâhimin oğlu İsmail'i gereğinden fazla sevmiş adeta Tanrıya şirk koşma sınırına gelmişti. Ve oğluna:' ey oğlum seni bıçakla kestiğimi görüyorum bu konuda ne dersin'* demiştir. Yani oğlunun boğazına bıçak dayamamış görmüş olduğu rüyayı/düşünceyi oğluna söylemiştir ve ulu tanrı ise insanın içindeki özden insanı uzaklaştıran her şeyden kurtulma sırt dönme anlamında sembolik olarak hayvan kesilmesini istemiştir.
Dolayısıyla bizi bizden uzaklaştıran iyi veya kötü nitelikteki şeylerden uzaklaşmadikca hayvan kesmenin bir anlamı yoktur. Peki değerli okuyucular, bugün Türk olduğu neredeyse kesinleşen Sümerlere gelmiş bir peygamberin 'öze dönüş' parolasıyla sembolleştirdiği bu tevhidi geleneği gereği gibi yerine getirebiliyor muyuz?
On Binlerce yıllık Türk yurdunda her gün Türklüğümüzden, insanlığımızdan uzaklaşarak özümüze dönmeden bu ibadeti yerine getirebiliyoruz demek mümkün müdür? Türk hariç her şey olup, para hariç hiç bir şeyi umursayıp kurban kesmek makbûl müdür?
Esen kalın.
Şenol Çınar
KAYNAKLAR:
Yaşar Nuri Öztürk İniş sırasına göre Kur'anı Kerim, Hüseyin Atay Kuran meali, Ali Şeriati Hac, İhsan Eliaçık Yaşayan Kuran Ragıp el isfahani el müfredat
|
